Kanker is een symptoom, geen ziekte

Het is fundamenteel verkeerd om de aard van kanker te begrijpen? Zelfs na veertig jaar van het voeren van de complexe 'traditionele' (chirurgie en chemotherapie) en 'nucleaire' (radiotherapie) oorlog tegen kanker, wordt bij één op de vier deze ziekte vastgesteld - en als u de voorspellingen gelooft

Sinds Richard Nixon officieel de oorlog verklaarde tegen kanker door de Amerikaanse anti-kankerwet te ondertekenen, werd meer dan honderd miljard dollar van het geld van de belastingbetaler besteed aan onderzoek en geneesmiddelenontwikkeling in een poging de ziekte uit te roeien, de patiënten zelf hebben triljoenen meer, maar de resultaten zijn teleurstellend.

Het is fundamenteel verkeerd om de aard van kanker te begrijpen?

Zelfs na veertig jaar van het voeren van de complexe 'traditionele' (chirurgie en chemotherapie) en 'nucleaire' (radiotherapie) oorlog tegen kanker, wordt bij één op de vier deze ziekte vastgesteld - en volgens voorspellingen zal het aantal gevallen gestaag blijven groeien.

Misschien weerspiegelt deze grote nederlaag het feit dat de aard van de kanker fundamenteel verkeerd werd geïnterpreteerd, en zijn onze pogingen om het te voorkomen of te genezen ook onjuist? Nog niet zo lang geleden werd onthuld dat acidose een voorloper van kanker is, hoewel er voorheen niets over bekend was.

Dus de vraag die opnieuw moet worden beantwoord is: wat is kanker?

Misschien moeten we terugkeren naar de fundamentele vraag: wat is kanker? Uiteindelijk zijn alle pogingen om een ​​ziekte die we niet begrijpen te 'voorkomen' of 'te genezen' gedoemd te mislukken, totdat we er een exact antwoord op vinden.

In de afgelopen halve eeuw heeft 'mutatietheorie' de heersende verklaring gegeven voor de oorzaak van kanker, volgens welke de geaccumuleerde mutaties in onze cellen sommige bijzonder kwetsbare tot 'krankzinnigheid' leiden. Hun "gek" en "vervormd" gedrag is het resultaat van een veelvoud aan destructieve fenomenen in DNA, die meestal hun "geciviliseerde" activiteit ondersteunt met betrekking tot de enorme meercellige gemeenschap als geheel - het organisme.

Vanuit dit oogpunt vermenigvuldigen deze schurkencellen zich continu en vormen ze een tumor, die de kenmerken van infectieuze processen in het organisme van de gastheer op verschillende manieren imiteren totdat de nieuwe groei vitale processen verstoort, die uiteindelijk tot de dood zullen leiden.

Volgens deze hypothese, die sterk werd beïnvloed door de Darwinistische evolutietheorie (ook wel "intern Darwinisme" genoemd, dat de evolutie van gezonde cellen tot kwaadaardig drijft), lijkt dit proces sterk op natu/posts/nl/urlijke selectie, d.w.z. willekeurige mutaties zijn nuttig voor de overleving en reproductie van kankercellen in een tumor.

DNA-schade kan optreden zowel door de overerving van defecte DNA-sequenties ("slechte genen"), als onder invloed van destructieve chemicaliën (bijvoorbeeld tabak) of radio-emissie.

Hoewel dit standpunt enige verklaring biedt, kan het ook onjuist zijn. Een van de basisprincipes van evolutie is bijvoorbeeld dat willekeurige mutaties bijna altijd gevaarlijk zijn en tot celdood leiden. In dit geval lijken kankercellen echter de echte 'gelukkigen' te zijn.

In plaats van te sterven als normale cellen, geconfronteerd met willekeurige mutaties, vertonen ze precies de tegenovergestelde reactie: ze worden onsterfelijk, kunnen geen geprogrammeerde dood ondergaan, zoals het gebeurt met gezonde cellen.

Is het dan de basis om van een gezonde cel kanker te maken, is willekeur en chaos? Tumorcellen vertonen uiteindelijk zeer georganiseerd gedrag, dus het lijkt onmogelijk dat ze worden gestimuleerd door volledig willekeurige krachten als mutatie ...

Kankercellen (tumoren of neoplasmata), bijvoorbeeld, zijn in staat om hun eigen bloedtoevoersysteem (angiogenese) op te bouwen, zijn in staat zichzelf te beschermen door kankeronderdrukkende genen tot zwijgen te brengen en tumorinitiatorgenen te activeren, agressie-enzymen vrij te laten bewegen door het lichaam, ze kunnen hun metabolisme veranderen, om te leven in een omgeving met weinig zuurstof, veel suiker en een hoge zuurgraad, en ook weten hoe ze hun eigen oppervlaktereceptoren kunnen verwijderen om te voorkomen dat ze worden gedetecteerd leukocyten Ia.

Kunnen deze complexe gedragspatronen het gevolg zijn van een willekeurige mutatie? En is het mogelijk dat willekeurige mutaties kunnen leiden tot de vorming van dezelfde "succesvolle" sets van genetische eigenschappen telkens wanneer nieuwe vormen van kanker in het menselijk lichaam worden gevormd?

Willekeurige mutaties spelen ongetwijfeld een belangrijke rol bij het initiëren en stimuleren van kanker, maar slechts één ervan is niet voldoende voor een volledige verklaring.

Kanker als een oud overlevingsprogramma

Een uitstekende theorie gepresenteerd door Arizona State University Paul Davis en de Australische National University-wetenschapper Charles Lineviver zal helpen het broodnodige licht te werpen op de ware aard van kanker.

"Kanker is geen toevallige accumulatie van egoïstische schurkencellen met slecht gedrag, maar een zeer effectieve geprogrammeerde reactie op stress, verzoet door een lange periode van evolutie."

In hun baanbrekende werk, getiteld Cancers as Multicellular 1.0: Distant Ancestor Genes, stelden Davis en Lineviver voor dat kanker een atavisme is dat is ontleend aan een genetisch arsenaal dat ten minste een miljard jaar oud is en nog steeds rust - meestal sluimert - diep in het genoom van onze cellen.

Davis noemt deze verborgen genetische laag meercellige 1.0. Het bevat paden en programma's die ooit nodig waren voor onze oude cellulaire voorlopers en hun vroege proto-gemeenschappen om te overleven in een compleet andere omgeving.

Zonder sterk gedifferentieerde cellen en gespecialiseerde organen van hogere multicellulaire (multicellulaire 2.0), zouden cellen met multicellulaire 1.0 genetica nuttige eigenschappen hebben die hen in staat zouden stellen te overleven door direct contact met een volledig andere, meer rigide (voor ons) omgeving.

Een miljard jaar geleden was het zuurstofniveau in de atmosfeer bijvoorbeeld extreem laag, omdat de fotosynthese zich nog niet had gevormd om zijn overvloedige voorraad te produceren. Dit betekent dat het celleven op dat moment zou moeten leren groeien in een omgeving met een laag zuurstofgehalte, of zelfs in een zuurstofvrije omgeving - dat is wat kankercellen doen, met behulp van aerobe glycolyse om energie te genereren in plaats van oxidatieve fosforylering.

Davis en Lineveiver gaven kort hun mening als volgt:

"We nemen aan dat kanker een atavisme is dat optreedt wanneer genetische of epigenetische storingen het oude" arsenaal "onthullen van reeds bestaande apparaten die de dominantie herstellen van een eerdere laag van genen die vrije kolonies van slechts gedeeltelijk gedifferentieerde cellen controleerden, vergelijkbaar met tumoren. Het bestaan ​​van een dergelijke toolkit suggereert dat de voortgang van het neoplasma (kanker) in het lichaam van de gastheer duidelijk verschilt van de normale evolutie van Darwin. "

In plaats van zo'n onderscheidend kenmerk van kanker als continue voortplanting te beschouwen als een nieuw ontwikkelde eigenschap die de willekeurige mutatie verwaarloosde, moet het worden beschouwd als de "standaard" celstaat, een miljard jaar geleden ontwikkeld, toen "onsterfelijkheid" de eerste prioriteit was.

Vergeet niet dat deze oude verzameling cellen niet zo'n differentiatie van het celtype en weefselspecialisatie had, zoals bij hogere dieren (bijv. Huid, haar, nagels, enz.), Ter bescherming tegen de schadelijke effecten van de omgeving.

als kanker - dit is een ontmaskerd oeroud overlevingsprogramma, dit betekent niet dat de 'mutatietheorie' nog steeds geen kern van waarheid bevat. Genetische schade en mutaties dragen in feite bij aan de ontwikkeling van kanker, maar in plaats van ze te beschouwen als een "oorzaak" van een complex systeem van gedrag dat verband houdt met kanker, zou het juister zijn om aan te nemen dat ze een bestaande reeks genetische programma's (atavisme) onthullen. *

Er zijn bijvoorbeeld meer dan honderd oncogenen bekend die in ons DNA voorkomen en die voorkomen bij een breed scala van verschillende biologische soorten, waaronder fruitvliegen, waaruit blijkt hoe oud ze zijn (minstens 600 miljoen jaar) en universeel (ze worden gevonden in de meeste meercellige organismen).

Als onderdeel van deze nieuwe manier van denken kan kanker niet langer worden gezien als een soort vooraf bepaalde tijdgebaseerde genbom die in ons is ingebed, of gewoon als een bijproduct van een cumulatief effect op genotoxische stoffen.

Hoogstwaarschijnlijk is kanker een oude overlevingsreactie in een steeds giftiger omgeving, met onnatu/posts/nl/urlijke voeding en verzwakte immuniteit. Deze cellen hebben geleerd om te overleven met constante overmatige belastingen, constante zelfheling (replicatie) en volgens het principe: alles wat niet doodt, maakt je sterker.

Kanker kan niet langer worden beschouwd als iets ergs in een gezond lichaam. Kanker is wat het lichaam actief onderneemt in reactie op een ongezonde cellulaire, fysieke en planetaire omgeving. In plaats van een fysieke afwijking van de norm tot uitdrukking te brengen, kan het een uitdrukking zijn van fysieke intelligentie en het vermogen van onze cellen om te overleven in omstandigheden die hen dreigen te vernietigen tot een kritiek punt waar overleven onmogelijk is.

Het werpt ook licht op de destructieve aard van chemotherapie en bestralingstherapie. Tumoren bevatten een breed scala aan cellen, waarvan vele in feite goedaardig zijn (het lichaam nooit schaden), en sommige van hen remmen ook meer schadelijke cellen.

Invasieve cellen zijn meer primordiaal in hun genetische configuratie (meercellige 1.0) vanwege hoeveel schade ze tijdens hun levenscyclus moeten oplopen. Het zijn deze cellen die het meest resistent zijn tegen chemotherapie en minder snel sterven wanneer ze eraan worden blootgesteld. Daarom doden chemotherapie en bestralingstherapie cellen die niet echt gevaarlijk zijn.

Kanker is een symptoom, geen ziekte

Het is redelijker om kanker niet als een "monolithische ziekte" te beschouwen, maar als een symptoom van verslechterende cellulaire en omgevingscondities. Met andere woorden, de celomgeving is ongunstig geworden voor zijn normale werking en om het te helpen overleven, vinden er diepgaande genetische veranderingen plaats in de cel, waarbij de oude genetische paden worden herhaald die we associëren met het kankerachtige fenotype.

Deze "ecologische" benadering vestigt opnieuw onze aandacht op de vermijdbare en behandelbare oorzaken van de "ziekte", in plaats van het obscure en verouderde concept van "defecte genen" dat we niet kunnen beïnvloeden.

In feite moeten we ons denken veranderen vanuit het standpunt dat kanker iets onnatu/posts/nl/urlijks is dat ons overkomt, naar degene waar we zien dat kanker een volledig natu/posts/nl/urlijke reactie van ons lichaam is om te overleven in onnatu/posts/nl/urlijke omstandigheden. Wijzig deze voorwaarden ten goede, en u zult hier veel meer profijt van hebben dan van het bestrijden van kanker als vijand.

* Het concept van kanker als atavisme kan als volgt worden verklaard: atavisme is een ouder genetisch kenmerk, een eigenschap die niet langer wordt gebruikt en daarom wordt onderdrukt door nieuw ontwikkelde genen. Een voorbeeld is het membraan tussen de vingers.

Terwijl we in de baarmoeder zijn, heeft iedereen ze, maar in het proces van embryonale ontwikkeling verdwijnen ze. Dit gebeurt via het "geprogrammeerde celdood" -proces, ook bekend als apoptose. Het lichaam omvat eenvoudig apoptose van genen in de weefsels die geassocieerd zijn met membranen, en deze cellen worden kalm uit elkaar genomen, met als gevolg dat we normale, handen en voeten vrij van membranen hebben. Het meest interessante is dat kankercellen kankerachtig zijn omdat ze niet doodgaan.

Ze vergaten ofwel hoe ze door de geprogrammeerde dood (apoptose) moesten gaan, of werden gedwongen als gevolg van letsel (genetische verstoring) of omgevingsstress (epigenetische verandering) om genen te onderdrukken die hen zouden laten sterven.

Kankercellen zijn in feite gekopieerd van oude genetische hulpmiddelen die hun voorgangers meer dan een miljard jaar geleden gebruikten om te overleven in zeer zware omstandigheden, en waar replicatie een veel meer geprefereerd kenmerk was dan de dood.

PS En vergeet niet, gewoon uw verbruik veranderen - samen veranderen we de wereld! © econet

Doe mee op Facebook . VKontakte . Odnoklassniki